Basic HTML Version
olduğu bulunmuştur. Bu nedenle, Eğitim Fakültelerinin ilgili bölümlerinde çok kültürlü
eğitim konusunda öğretmen adaylarına çok iyi bir eğitim verilmesi, onların ön
yargılarından kurtularak gelecekte çok kültürlülüğe duyarlı nesilleri yetiştirmeleri
açısından oldukça önemlidir.
Öğretmenler çok kültürlü öğrenme ortamları düzenlerken, farklı bireylerin gelişimlerine
destek olmalıdırlar. Bunu yaparken de özellikle işbirlikli öğrenme yöntemlerini
kullanmaları, grupları heterojen yapılarda oluşturmaları, grup üyelerinin ortak
amaçlar etrafında çalışmalarını desteklemeleri gerekmektedir. Sözü edilen etkin-
liklerin yaşama geçirilmesinin, öğrenme ortamlarına sağlayacağı yararların yanında,
son yıllarda toplumumuzda yaşadığımız kültürel farklılıklara karşı başvurulan şiddet
olaylarının çözümü yolunda da bir seçenek olabileceği düşünülmektedir (Cırık, 2008).
Özetle, farklı ülkelerden ve kültürlerden gelen insanların yaşam biçimine, görüş ve
inançlarına, farklılıklarına alışmayı gerektiren, giderek sınırları küçülen dünyamızda
Erken Çocukluk Dönemi çocukları için çok kültürlü eğitim paket programlarının
geliştirilip tesadü ere bırakılmadan uygulanması önem kazanmaktadır. Çok dilli-
kültürlü eğitimin amacı; yalnızca çocuklara başka insanları ya da ülkeleri öğretmek
değildir. Aynı zamanda çocukların dünyada birçok farklı yaşam biçimleri, diller,
kültürler ve bakış açıları bulunduğu krine alışmalarını, saygı duymalarını
sağlamaktır. Özellikle kültürel öğrenme gibi bir konunun okul öncesi dönemden
başlamasının yararı gelecek kuşakların karşılıklı hoşgörü ve farklılıkları kabul etme
gibi özellikleri kazanmaları açısından çok önemlidir.
Başbay, A., Bektaş, Y. (2009). “Çok kültürlülük bağlamında öğretim ortamı ve öğretmen yeterlikleri.”
TED Egitim ve Bilim Dergisi. Cilt: 34 Sayı: 152. Ankara: TED Yayınları.
Cırık, İ. (2008). “Çok kültürlü eğitim ve yansımaları.” Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi
(H. U. Journal of Education) Sayı: 34. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
Esen, E. (2012) “Türk işgücü göçünün 50. Yılında almanya’da sosyal hizmetlerin kültürlerarası
açılımı” Onlar bizim hemşehrimiz uluslararası göç ve hizmetlerin kültürlerarası açılımı. (Editörler: Erol
Esen – Zeliha Yazıcı). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Gay, G. (1994). A synthesis of scholarship in multicultural education.,
http://www.ncrel.org/sdrs/areas/issues/educatrs/leadrshp/le0gay.htm
Gollnick, D. ve Chinn, P. (1990). Multicultural education in a pluralistic society (3.baskı). New York:
Macmillan Publishing Company.
Holmes, J. (1978). ‘Sociolinguistic competence in the classroom’ in J.C. Richards (ed.), Understand-
ing second and foreign language learning, Newbury House.
Kaçmazoğlu, H. B. (2002). Doğu-batı çatışması açısından globalleşme. Eğitim Araştırmaları. Sayı: 6.
Ankara: Anı Yayıncılık.
Kongar, E. (1997) “Küreselleşme ve kültürel farklılıklar çerçevesinde ulusal kültür”. Ankara,
www.kongar.org./makaleler
Lynch, J. (1986). Multicultural education principless and practice. London: Routledge.
Oktay, A., Gürkan, T., Zembat, R. ve Unutkan, Ö.P. (2003). Ne yapıyorum? Neden
yapıyorum? Nasıl yapmalıyım? İstanbul: Ya-Pa Yayınları
Kaynaklar
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
56
Eğitimde Farklılıklara Saygı ve Uygulamaları