Basic HTML Version
Big Brum Eğitimde Tiyatro Grubu: Valiz
Hikâyenin merkezinde elinde valizi ile duran insan, kendisini olağan dışı eylemlere
itebilecek olağandışı bir durumda bulunmaktadır. Çalışmadaki bazı anahtar sorular
şunlardır:
1.
Toplum onların durumlarına karşı nasıl bu denli kör olur?
2 .
İnsanlar “öteki” olarak etiketlendiklerinde ne olur?
3.
“Öteki”nden korkan toplum, nasıl bir toplumdur?
Bu soruların tartışıldığı atölye, liderin anlattığı hikâye ile başlar. “Bütün hikâyeyi
bilmiyorum. Hikâyenin nasıl bittiğini de… Ama yine de size bildiğim kadarını anlat-
mak istiyorum. Bu adam, bu ülkeye başka bir ülkeden geldi. O bir göçmen. Çok emin
değilim ama daha öncesinde mülteci de olabilir. Buraya tek başına geldi. Koşullarını
tam bilemiyorum ama başka bir seçeneği olduğunu da zannetmiyorum. Buraya
geldiğinde onu şehir merkezinde bir yere yerleştirdiler. Burası pek rahat bir yer
değildi, çok kalabalıktı. Bana söylendiği kadarıyla…”(DICE Consortium, 2010, s.
31-32).
Lider, kişinin kaldığı yerin özelliklerini detaylı olarak anlatarak devam eder ve
sonrasında bu adamın buradan kaçtığını söyler. Bu adamın buraya gelirken bir tane
valizi olduğunu vurgular. Bu sırada katılımcıların sordukları sorulara cevaplar verir:
Katılımcı:
Bu adamın adı neymiş?
Anlatıcı:
Bu güzel bir soru. Fakat bunun cevabını kimse bilmiyor. İsmi olmayan bir
adam, bu.
Anlatıcının vermediği detaylar, katılımcılar tarafından tek tek oluşturulur: odanın
şekli, duvardaki resimler ve hatta duvardaki posterden arta kalan blu-tac izleri…
Proje yöneten grup “her detayın dramaya yatırım” olduğunu ve “inancı”
oluşturduğunu belirtmektedir (s.33). Grup çevreyi hep beraber oluşturduktan sonra
lider, yatağın altına bir valiz koyar. Lider, bu valize ek olarak odada bir nesne daha
olduğunu söyler. “Bu nesneyi adam geldiği yerden de getirmiş olabilir, buradan da
almış olabilir. Bu hepimizin sahip olduğu herhangi bir nesne de olabilir”. Katılımcılar,
nesneye dair önerilerde bulunurlar. Çalışmada önerilen nesnenin ne olduğu grubun
oluşturduğu atmosferle ve o anla doğrudan ilişkilidir. Bazı gruplar, dini inanışla
bağlantılı bir nesnede hem kir olurken; bazıları basit bir meyve suyu kutusunda
anlaşırlar. Karar verilen nesne de odadaki yerini alınca, lider bu adamın yaşadığı
odanın penceresinin kalabalık bir caddeye baktığını söyler; bir katılımcının gelip
pencereden bakması ve gördüklerini anlatması ile bu cadde oluşturulur. Caddeye
bakan kişiler gönüllülerce oynanır ve lider: “insanın içindeki dünya ve dünyanın
içindeki insan” arasındaki ilişkiyi sorar.
Çalışma liderin “size bu adamın hikâyesiyle ilgili bir şey daha anlatacağım” demesi-
yle devam eder. Lider, role girerek, hikâyedeki adam olur: “Adam odaya girer, elinde
bir gazete vardır. Bir süre odada vakit geçirdikten sonra, gazeteyi açar ve bir süre
72
Eğitimde Farklılıklara Saygı ve Uygulamaları